یابن الحسن...
حیف از تو عزیزی که منت یار بخوانم لیکن چه کنم جزتو کسی یار ندارم
رسم است به قبر همگان نام نویسند من گمشده عشق تو ام نام ندارم
و ایکاش همینگونه باشم تا آخرین نفس.و دمی را بدون عشق خدایی ام نسبت به
شما زنده نمانم آری خیلی دور و دورتر شده ام .دیگر گناهان نمی گذارند نورانیت عشق شما
راچشمانم ویا بهتربگویم دل عاصی ام احساس کند.
